Wadowice - Katowice 75 km

https://www.eurocampings.nl/polen/silezie/katowice/camping-215-112992/

Geen aanrader. Erg onaardig personeel en de camping ligt ongeveer OP de snelweg

We hebben allemaal verrassend redelijk geslapen vannacht. Bij het opruimen van de spullen vanmorgen, kwamen we erachter waarom deze camping een svr camping is. De zoon en schoondochter die we spraken wonen in Nederland. Ze waren heel aardig en ik maakte ff een gezellig praatje. We vertrokken al bijtijds vandaag. Eerst maar eens naar de Lidl voor de broodnodige boodschappen. Daarna lekker koffie gedronken met zon over heerlijke chocolade muffin erbij.
Toen was het tijd om te gaan rijden. Omdat we er gisteren pas achter kwamen dat je Auschwitz tegenwoordig moet boeken, kunnen we pas vanavond om 17:45 uur terecht. Dat betekent dat we ons nog een dagje in de omgeving kunnen vermaken en laten er nu kaartjes voor de zoutmijn vrij zijn om 13 uur!
We rijden vijf kwartier, eten een broodje en beginnen dan aan de tour met mondkapje op.
Het begint met 360 treden naar beneden lopen. Pfff, jammer dat mijn telefoon geen traptreden telt, want dit zet wel zoden aan de dijk. Het verhaal begint op 65 meter diepte. Hoe dit eigenlijk al de oudste nog werkende mijn in Polen is. Hoe de legende gaat dat een Hongaarse rijkelui-dochter, die zou trouwen met een Poolse prins, van haar vader een zoutmijn als cadeau kreeg. Zij gooide vervolgens de verlovingsring in een schacht van de mijn en stuurde een van de werkers er achteraan om de ring voor haar te halen. Een week later werd de ring teruggevonden in een klomp zout.
We liepen zo ongeveer 3 kilometer en ongeveer 800 treden in totaal. De mijn bevatte een hele kathedraal, prachtige gangen en de hele vloer glom van het zout dat iedere dag een beetje meer gepolijst wordt door de duizenden toeristen die erover heen lopen.
Een uur of twee later stonden we weer bovengronds, kochten een ijsje en ondernamen toen de rit naar Auschwitz.
Rond 16:44 uur kwamen we in de omgeving aan. 
We kochten wat extra brood, warmden wat soep op en een paar hamburgers. Dat vormde ons avondmaal.
Auschwitz is heel indrukwekkend, de verhalen rauw en walgelijk, maar het is goed om hier een keer te zijn geweest. Het doordringt je er van dat het gaat om hele gewone mensen, het had net zo makkelijk ons kunnen overkomen.
Voor Birkenau waren we een beetje te laat maar dat gaf niet. De boodschap was luid en duidelijk: dit mag nooit meer gebeuren!
We reden nog een eindje door naar Katowice (half uurtje).
Daar werden we te woord gestaan door bijzonder chagrijnige dames. Misschien baalden ze dat we laat waren,  misschien omdat ze op een camping moeten werken die nog net niet op de snelweg ligt, hoe dan ook iedereen was moe en de lontjes waren kort. We zijn maar vroeg gaan slapen. Morgen weer een dag.