Woensdag 26 juli Erdeven – Nantes 144 km

Slapen: https://www.nantes-camping.fr/nl

Ik blijf maar in herhaling vallen, maar ook deze camperplaats was weer uitstekend. S morgens liep ik met de hond zo de duinen in. Dat had maar een, maar wel een belangrijk nadeel; de hond kwam terug met allemaal kleine kleefballetjes in haar vacht. Mart heeft er een grote taak aan gehad om Molly weer enigszins toonbaar te krijgen.

Nadat we onze ochtendroutine hadden gedaan, gingen we richting de grote attractie van Carnac; de menhirs. We reden ongeveer een woonwijk in, maar ineens was het er keidruk. Hier is de attractie hoor :-)

Belachelijk veel auto’s en geen enkele plek om onze camper te parkeren. Sterker nog, we stonden zo steady in de file op de parkeerplaats, dat wij uit de camper sprongen, onze foto’s maakten en zo weer vertrokken bij de lokatie. Het zijn tenslotte maar stenen he? En zoals Abe zei: wie zegt ons dat het niet gewoon gedaan is door een gekkie met teveel vrije tijd?

Wij konden het in ieder geval aftikken en gingen door naar de plaats Lizio. Een uurtje rijden, maar hier had een kunstenaar en dichter Robert Caudray een heel park gefabriceerd met behulp van oud ijzer. https://www.poeteferrailleur.com/

Alle poppen en machines konden bewegen. Het was een waar feest. Ik vertaalde een paar gedichten en die waren ook prachtig.

Windloper (2014)

Alleen omdat ik niet kan vliegen, wil nog niet zeggen dat het onmogelijk is om te vliegen.

Het is niet omdat er wolken zijn dat de zon schijnt.

Het is niet omdat we verdrietig zijn dat er geen geluk meer is.

Alleen omdat iedereen een bepaalde kant op gaat, wil nog niet zeggen dat ik mijn kant niet kan kiezen.  En omdat het de crisis, de impasse of de chaos is, moeten we het opnieuw uitvinden.

Dus…

Met de restjes van een wereld in crisis, bond ik stukjes touw, stukjes droom, stukje hoop. Ik laste, regelde, stopte, verlichte, zetten zeilen en hart en een kompas in en ook heel veel waanzin. En ik besloot ergens heen te gaan, terwijl ik het pad van de wind bewandelde en ronddwaalde, terwijl ik onderweg was.

Een ander gedicht dat ik vertaalde vond ik ook mooi:

Onze Moeder en Vader, die overal zijn,

Creatieve adem van alle vormen van bestaan.

Oneindige Bron van liefde, moge Uw naam worden gezongen, gedanst, getrokken door het hele universum.

Als we door deze prachtige planeet reizen, voelen we ons uitgenodigd om er elke dag meer een paradijs van te maken. De taak is ontmoedigend. Bescherm ons tegen wanhoop

Houd ons in Uw momentum…

Vreugdevol, liefdevol, inventief; brood geven aan hen die honger hebben en degenen die brood hebben, echt hongerig maken om al onze rijkdommen te ontwikkelen… om ze uit te drukken… om ze te delen. Wissel ze uit en gebruik de grote kracht van Vergeving, Vertrouwen, Welwillendheid en Waakzaamheid.

We deden na terugkomst nog even een rondje, wat vond jij de top 3 tot nu toe? Mart en Abe waren redelijk eensgezind: De D-day expertience, het klimpark en de verlichte Norte Dame in Amiens. Abwin vond dat dit oudijzerpark een plekje verdient in zijn top 3. Ik geloof dat ik het wel met hem eens ben.

We moesten nog een aardige afstand overbruggen. Graag hadden we vroeg gearriveerd bij de camping in Nantes, maar het was al 17 uur toen we incheckten. Toen moesten we nog ff snel naar een Pharmacy, want Abwin heeft inmiddels een flinke verkoudheid opgelopen. Het is niet altijd even warm en als je dan ook nog in de airco zit, kan dat leiden tot fikse hoestbuien.

Al met al kwamen we rond 17:45 uur op onze plek aan. Tijd om te borrelen… Die avond hebben we niks bijzonders meer gedaan, hoewel Abe zou zeggen dat ik wel iets mag zeggen van de overheerlijke douches hier. Ik denk dan bij mezelf; tja, dat mag ook wel voor die 69 euro