Maandag 31 juli Rouen – Kampen 611 km

Hoewel het echt een prima camping is en hoewel we hier omringd zijn door Nederlanders, vind ik het hier niet fijn. En dat heeft iets te maken met een onderwerp waar we al eerder mee te maken kregen deze vakantie. Alles is hier genderneutraal! Dat betekent praktisch dat ik geen idee heb, waar ik nou moet douchen. Ik liep vanochtend met m’n handdoek onder de arm naar het douchegebouw en heb alsof ik een Israëliet ben, 7x om het gebouw heengelopen, op zoek naar de dames douches. Helaas ontbrak aan alle kanten de bewegwijzering, zodat ik uiteindelijk, met de moed der wanhoop, maar een douchehokje ingestapt. Om vervolgens na 2 minuten een duidelijk mannen gerochel in het hokje naast mij te ontwaren. Ben ik nou in de mannendouche gestapt, of is alles door elkaar gemixt. Ik weet het niet meer.

Na de douche moeten we snel opschieten. We hebben ons voorgenomen om vanmiddag de film Oppenheimer in het grote Imax theater in Brussel te bezoeken, maar dat is nog een heel eind rijden. Abe gaat op zoek naar brood bij het winkeltje voor en wij doen alvast al onze huishoudelijke taken, zodat we strak om 08:30 uur kunnen vertrekken. Uiteindelijk komt Abe aangerend met 2 baguettes. Het winkeltje bleek niet open te zijn en hij is helemaal naar het dorp gerend, om daar vervolgens in een megagrote rij terecht te komen, van allemaal Nederlanders op doorreis.

We vertrekken zonder ontbijt vanaf de camping en gaan eerst maar eens tanken. Tijdens het tanken, snijden we broodje open en smikkelen van het lekkerste baguetje deze vakantie. Daarna gaan we snel op pad. De tomtom doet het niet, dus we zijn aangewezen op het navigatiesysteem van Waze. Nou, die stuurt ons een partijtje de bush-bush in, dat is niet normaal meer. Begonnen we bij het tankstation nog met de borden richting Rouen (de camping bevond zich ten zuidoosten van Rouen), voordat we het weten zitten we bovenop een berg op een smal weggetje met grote vrachtwagens die ons tegemoet komen met een belachelijke snelheid. En als we dan een bocht maken en ineens STIL staan, omdat de weg ophoudt en we met het pont verder moeten, is voor ons de lol eraf. Wij willen terug naar een snelweg! Het is een pittige en lange rit, maar uiteindelijk komen we net na de middag aan in Brussel. Daar moeten we nog voorzichtig doen, want onze camper is te oud voor de milieuzone en al heel snel komen we er achter, dat we per ongeluk toch te ver de stad in gereden zijn, want we staan ineens aan de voet van het Atomium. En dan blijkt weer wat een goed team we met z’n vieren zijn. De hond wordt uitgelaten, er wordt toestemming gevraagd om de milieuzone te betreden, er wordt patat gehaald en een poging ondernomen om parkeergeld te betalen. En dat allemaal in 20 minuten tijd, want dat is er nog over voordat de film begint. Terwijl de mannen naar de bioscoop vertrekken in de stromende regen, werk ik het dagboekje bij en doe een lekker tukje.

Als de mannen 3 uur later (nog steeds in de gietende regen) terugkomen, zitten ze vol verhalen over deze indrukwekkende film op dat grote Imax-doek.

We rijden weg uit de stad, want we hebben tussen Brussel en Antwerpen een camperplaats gevonden. Al na 20 minuten rijden we het kleine dorpje Rumst binnen. Daar zouden we bij een brasserie kunnen overnachten. Heel Belgisch, maar we kunnen het laatste straatje niet in, want ze zijn er bezig met de weg en er is geen wegomleiding. De regen komt nog steeds met bakken uit de hemel, terwijl wij met veel moeite op de weg keren. Er wordt in allerijl een andere camperplaats opgezocht in het plaatsje ernaast: Boom.

Inmiddels is het al 18 uur geweest en we hebben flinke honger. Omdat het maandag is, is alles in Rumst in grote rust. Alles is dus gesloten. We zetten onze hoop in op Boom en 10 minuten later rijden we daar het terrein van de camperplaats op. Wat een troep is het hier. Dan blijkt dat hier tot gisteren het beruchte ‘Tomorrowland festival’ is geweest. Ook dit jaar, is er weer een drugs-gerelateerde dode te betreuren. We weten het even niet meer zo goed nu. Nu ja, eerst maar eens eten dan. Abe vindt een pizzeria op het internet waar je pizza af kunt halen. Wij sjezen uit de camper om de bestelling te plaatsen. We komen terecht in een raar vaag zaakje, waar we vervolgens een half uur moeten wachten en waar er een jongeman (met oordopjes in) vraagt of wij dan al een bestelling hadden geplaatst. Ik ben het helemaal zat. Het is al over 19 uur, ik heb honger en bij deze mensen gaan wij NIETS meer bestellen. Als we naar de camper lopen, valt ons oog op een hamburgertent. Abwin en Mart parkeren de camper en 10 minuten later zitten we achter een zeer goed gelukt hamburger. Heerlijk, hier knapt een mens van op.

We overleggen nog even, want we hebben eigenlijk allemaal geen zin om op die vieze plek te gaan staan, waar ze vannacht hoogstwaarschijnlijk de boel van het festival gaan afbreken. Het regent nog altijd pijpenstelen. Ik opper om dan maar iets verder te rijden, Antwerpen voorbij. Dan staan we in ieder geval morgen niet in de file. Dat vinden we een goed idee. Dan zegt Abwin: of we rijden in 1x door naar huis. Tja, dat hoeft hij maar 1x te zeggen. Eigen bed en douche is op dit moment onze grootste wens. Bovendien hebben we vandaag een telefoontje gekregen. Connie heeft haar enkel gebroken, toen ze op kraambezoek ging bij Elmi. Nu is daar ook wel het één en ander te doen, want Connie is natuurlijk mantelzorger in Veenendaal. Dat beklinkt de zaak. We rijden in een lange ruk door naar Kampen en om 23.15 uur parkeren we de camper aan de Ijsselkade. Gelukkig had Lans gisteren, voordat hij zelf op vakantie ging, de auto’s bij ons voor de deur gezet, dus rond middernacht schuiven we, veilig en wel, ons eigen warme, droge bedje weer in. Home sweet home…