Maandag 19 juli /Bad kissingen - via Nürnberg naar Innsbruck (460 km)

Geslapen: camping Innsbruck

Vanmorgen zijn we rustig gestart. Lekker gedoucht, geknutseld, beetje getutterd en om 11:30 uur in de auto richting Nürnberg. We wilden graag de Reichstag gelande bezoeken. De plaats waar Hitler destijds 45000 mensen toesprak en enthousiast maakte voor zijn plannen. Het is druk in de stad en we komen rond 14:30 uur aan. Dan willen kaartjes kopen. Op zich niet gek zou je zo denken, maar: gargggggllllll.... wat een truttebol zit daar achter die desk! Ze wil ons pas te woord staan als we een ffp2 masker dragen. Op mijn wedervraag waarom zij die dan zelf niet draagt, rolt ze met haar ogen en wijst naar het kuch scherm. Dan doet ze zelfs haar masker helemaal af. Vervolgens stuurt ze Abwin 3x terug omdat niet alle formulieren zijn ingevuld en pas na een kwartier hebben we de kaartjes. Dan blijkt bijna niets toegankelijk te zijn. Alles is wegens renovatie gesloten. Dat hadden ze er niet bij gezegd. Ik sta te stomen van boosheid.

In sneltreinvaart bezoeken we de expositie. Eigenlijk is het best wel interessant. Het beschrijft hoe Hitler in korte tijd zoveel aanhang kon genereren. Na WOI hadden veel Duitsers het gevoel dat ze ten onrechte de oorlog hadden verloren. Ze moesten veel geld terugbetalen aan Europa en het land verkeerde in grote crisis. Toen stond Hitler op, hij zorgde voor structuur, werk en eensgezindheid en toen hij op het zeppelinveld in Nürnberg die 45000 mensen toesprak en hij scandeerde: wie wil er werken voor Duitsland? Wie wil ons land weer grootmaken? Wie wil dat Duitsland weer van de Duitsers wordt? (Hé waar heb ik zoiets meer gehoord.) als laatste bracht hij een Romeinse groet aan het volk: heil menschen! Daarop antwoordde het volk: heil Führer! En zo kwam het dat Hitler grote groepen mensen enthousiasmeerde voor eenheid voor eigen volk.

Het gebouw zelf is destijds nooit afgebouwd. De tekeningen lagen er wel en men wil het nu afbouwen. Maar na dit bezoek met die enorm inconsequente onaardige mensen wilde ik nog maar een ding: het land uit en wel nu!

Iedereen was het erover eens dat de sfeer hier ongezellig was en dat maakte dat we de hele middag en avond doorreden totdat we in Innsbruck (Oostenrijk) aankwamen. Daar werden we om 21 uur aller hartelijkst begroet. Een mondkapje hoefde niet, we mochten zelf een plekje uitzoeken. De jongens waren onder de indruk van het prachtige landschap. Misschien willen we hier morgen nog wel iets bekijken voordat we weer doorgaan richting Italië. Maar nu, eerst lekker slapen!