Ribe

camperplaats Vadehavet, Ribe

Wat een geweldige plek om wakker te worden. Na een prima nachtrust, zaten we vanochtend al bijtijds aan het ontbijt. We staan toch op een camperplaats en dat betekent dat de tentjes eigenlijk niet zijn toegestaan. Nou ja, ik vermoed dat niemand hier last van kan hebben dus ik geloof het allemaal wel.

We gaan nog even lekker met onze pootjes in het water. De kinderen vangen een krab en iedereen heeft het naar de zin. Tegen 10;30 uur besluiten we zelf naar het eiland Mando te rijden. Dat betekent wel dat we over de stenen bodem van de Noordzee moeten rijden, maar het is nu eb en heel veel mensen doen het. We kruipen met z’n 6-en in de Audi en gaan op pad. Op de heenweg grappen we nog wat over hoe we nu 330 DEK uitsparen omdat we niet met de bus-traktor gaan. Het is een heel gehobbel, maar we komen heelhuids aan op het eiland Mando. Het is er vredig en rustig. Erg rustig. We lopen een stukje in het rond, maar het is erg warm en we besluiten dan ook al gauw om in de schaduw iets te gaan drinken. Het is nu zo’n 31 graden. Na het drinken besluiten we om het strand te laten voor wat het is. We willen vanmiddag nog het stadje Ribe gaan bekijken en ook nog naar het Vikingencentrum, dus ons programma is nog best wel gevuld voor een vakantiedag. We kopen nog een allerschattigst kransje van lokale bloemetjes en dan hobbelen we op dezelfde wijze terug als dat we gekomen zijn. We zetten de kinderen af bij de camper en zelf rijden we nog door naar Ribe om de stronttank te legen en de waterflessen te vullen. Daarna rijden we door naar de Lidl om brood te kopen. En dan gebeurt het… de linker achterband is lek. Niet zomaar lek, maar super lek. Dat betekent dat we echt langs de weg stilstaan. We bellen gelijk de lease maatschappij, maar tjonge dat is een kwestie van (veel) geduld.

Uiteindelijk zit Abwin de hele middag in de bloedhete zon te wachten op de ANWB. Ik word opgehaald door de kids met de camper en wij rijden door naar het Vikingencentrum in Ribe. Het is een leuk openluchtmuseum, helemaal gewijd aan de Vikingen. Maar het is inmiddels ook 33 graden, dus snikheet en iedereen, ook de vrijwilligers van het museum, heeft het warm. We houden het na 1,5 uur weer voor gezien. We voorzien Abwin nog even van wat extra drinken en rijden dan met gezwinde spoed terug naar onze prachtige camperplaats. Gelukkig treffen we het en hebben we wederom een plekje. Een uurtje later belt Abwin dat de ANWB er eindelijk is en dat er een gat, zo groot als een mannenduim in de band zit. Wat we vanmorgen hebben uitgespaard bij de traktorbus moeten we dus nu dubbel en dwars betalen. De auto wordt afgevoerd naar Esbjerg en wij moeten afwachten of de Audi morgen weer zal zijn gemaakt. Nu maar terug naar de camperplaats (de kinderen en ik hebben het plaatsje bezet gehouden). Ik maak snel een pan met couscous en we hebben nog een genoeglijke avond.